عقیق: در روزهایی که خشکسالی دامنگیر سرزمین ما شده، یادآوری مفاهیمی که روح جامعه را به سمت توبه، بازگشت و جلب رحمت الهی می‌کشاند اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
دعای نوزدهم صحیفه سجادیه یکی از همین متن‌های نورانی است که انسان را به شناخت ضعف خویش و نیاز واقعی‌اش به رحمت خدا سوق می‌دهد.
امام سجاد(علیه السلام) در این دعا، گناه را نه صرفاً خطایی فردی، بلکه عاملی می‌داند که جریان رحمت را از زندگی انسان دور می‌کند؛ و در مقابل، اعتراف و توبه را پلی برای گشودن دوباره درهای لطف الهی معرفی می‌کند. تأکید امام بر امید در کنار شرمندگی، نشان می‌دهد که بازگشت به خدا همیشه ممکن است و همین بازگشت مقدمهٔ نزول برکات است.
امام سجاد(علیه السلام) دعای نوزدهم توضیح می‌دهد که خداوند، با وجود عدالتش، راه بازگشت و آمرزش را همواره باز گذاشته تا انسان بتواند از پیامدهای ناخوشایند اعمالش رهایی یابد و در مسیر رحمت قرار گیرد.
این منطق تربیتیِ دقیق، امروز برای ما معنای ملموسی پیدا می‌کند: جامعه‌ای که به‌سوی خدا بازگردد و از خطاهای فردی و جمعی‌اش توبه کند، شایستگی نزول برکت، از جمله باران رحمت را پیدا می‌کند. به همین دلیل است که خواندن و تدبر در این دعا، در روزگار خشکسالی، می‌تواند هم مایهٔ اصلاح دل‌ها باشد و هم کلید گشایش‌های الهی.
* متن و ترجمه دعای نوزدهم صحیفه سجادیه
وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ ، عَلَیْهِ السَّلَامُ عِنْدَ الاِسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
دعای آن حضرت است هنگام درخواست باران پس از خشکسالی
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ ، وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِکَ الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْافَاقِ .
خدایا! ما را به باران سیراب کن و رحمتت را به باران پُر آب و فراوان بر ما گسترش بخش؛ از ابری که برای گیاه زیبای زمینت در تمام ناحیه‌ها و اطراف سوق داده شده.
وَ امْنُنْ عَلَی عِبَادِکَ بِإِینَاعِ الَّثمَرَةِ ، وَ أَحْیِ بِلَادَکَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِکَتَکَ الْکِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْیٍ مِنْکَ نَافِعٍ ، دَائِمٍ غُزْرُهُ ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ .
و بر بندگانت با به بار آمدن و رسیدن میوه منّت گذار و سرزمین‌های مرده‌ات را با شکفتن شکوفه‌ها زنده کن و فرشتگان بزرگوار نویسنده‌ات را با فرستادن بارانی سودمند و پیوسته، از جانب خودت گواه گیر؛ بارانی که فراوانی و انبوهش وسیع و باریدنش بسیار تند و آمدنش سریع و زود باشد.
تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ ، سَحَاباً مُتَرَاکِماً هَنِیئاً مَرِیئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا ، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ .
تا به آن باران، هر چه از زمین و گیاه مرده است، زنده کنی؛ و به سبب آن از دست رفته‌ها را بازگردانی؛ و آنچه از دل زمین آمدنی است، بیرون آری و از برکت آن باران، روزی‌ها را وسعت بخشی؛ از ابری انباشته، لذّت بخش، گوارا، فراگیر و غرّان که بارانش اندک نباشد و برقش نفریبد.
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیْثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً ، تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ
خدایا! برای ما بارانی فریادرس و برطرف‌کننده قحطی فرست؛ بارانی رویانندۀ گیاه و سرسبز کنندۀ دشت و دمن و بارانی گسترده و فراوان که به وسیلۀ آن گیاه از رشد ایستاده را به عرصۀ رشد و نموّ بازگردانی؛ و در سایۀ آن، مردگی و خشکی زمینی که علف و گیاهش از بین رفته، جبران کنی.
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ ، وَ تُکْمِلُ لَنَا بِهِ طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِیدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَی قُوَّتِنَا .
خدایا! ما را بارانی فرست که به وسیلۀ آن از تپّه‌ها آب سرازیر نمایی و چاه‌ها از آن پر کنی و نهرها را روان سازی و درختان را برویانی و قیمت‌ها را در تمام شهرها ارزان کنی و چهارپایان و مخلوقات را نشاط و قوّت دهی و روزی‌های پاکیزه را برای ما کامل کنی و زراعت را برویانی و پستان‌ها را پر شیر سازی و نیرو به نیروی ما بیافزایی.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنَا سَمُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنَا حُسُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنَا رُجُوماً ، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَیْنَا أُجَاجاً .
خدایا! سایۀ ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز و سردی آن را بر ما شوم و نحس مکن و بارانش را بر ما عذاب قرار مده و آبش را برای ما تلخ و شور مگردان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ .
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی بخش؛ همانا تو بر هر کاری توانایی.
منبع:حوزه
