عقیق/ زهرا رضائیان:
سخت تر از فرقت تو هیچ نیست ...
گشایش دل من با یاد توست، تسلای خاطرم با نام توست ...
تو که می روی، قحطی به پا می شود، دلم ترک ترک می خورد، طوفان شب ظلمت می شود ...
تو که نیستی، با همه چیز غریبه می شوم، بهانه ای برای بودن ندارم، بهانه ای برای ماندن نمی ماند ...
اگر دستم را نگیری، در این سوت و کور دل تمام می شوم، تاب نمی آورم،
استقامتم کم است، آرزویم زیاد،
همتم کم و رغبتم فراوان،
در این هجر بی پایان و در این درد بی سامان، با نیم نگاهی مرا دریاب ...
