عقیق: مرحوم آیت الله ناصری در یکی از سخنرانی های جلسه اخلاق به موضوع «ارتباط وجود امام زمان علیه السلام با خداوند متعال و مردم» پرداختند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
آیه‌ی «وَعَدَ اللهُ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْض» به معنای آن است که خداوند وعده داده است انسان را جانشین و نماینده‌ی حق در عالم وجود قرار دهد.
در این گستره‌ی عظیم هستی، با میلیون‌ها کهکشان، میلیاردها ستاره و سیاره، و در هر یک از این مجموعه‌های کیهانی با شمار بی‌شماری از مخلوقات، حقیقت آن است که همه‌ی این موجودات، امام زمان را بسیار بهتر از ما می‌شناسند.
آنان او را بهتر از من می‌شناسند و خداوند گواه است که جان ما پیوسته با ولیّ خدا مرتبط است.
حضرت بقیة‌الله ـ روحی له الفدا ـ همان خلیفة‌الله است و خداوند شهادت می‌دهد که لحظه‌ای از ما غافل نیست.
این بدان معناست که سراسر عالم وجود در محضر امام زمان قرار دارد، و امام زمان نیز در محضر حق تعالی است.
مفهوم «خلیفة‌الله» آن است که او دارای دو جنبه‌ی اساسی است:
نخست، «یدُالحقّی» که بیانگر پیوند مستقیم و لحظه به لحظه‌ی او با ذات حق است
و دوم، «یدُالخلقی» که بیانگر ارتباط او با تمامی آفریدگان و تمام عالم هستی است.
بدین‌گونه، امام هم‌زمان دو جنبه را در وجود خویش داراست؛ با جنبه‌ی «یدُالخلقی» خود، با کل عالم و با همه‌ی موجودات در ارتباط است.
اگر بخواهیم عظمت عالم را درک کنیم، باید توجه داشت که با همه‌ی منظومه‌ها، کهکشان‌ها، ستارگان و سیارات، در برابر وجود نورانی حضرت، عالم هستی همچون دانه‌ی فندقی است که در کف دستی قرار دارد.
امام زمان ـ خدا شاهد است ـ لحظه‌ای از ما غافل نمی‌شود؛ او به تمامی اعمال ما، گفتار ما، رفتار ما، کردار ما و حتی نیّت‌های درونی ما آگاه است. و اگر چنین است ـ و حقیقتاً چنین است ـ پس شرم و خجالت ما در برابر این آگاهی همیشگی امری گریزناپذیر است.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید
منبع:حوزه
