عقیق: یکی از ویژگی‌های بارز آیت الله سیدعبدالاعلی سبزواری تداوم و اصرار بر نماز جعفر طیّار بود به‌طوری‌که هر روز نماز جعفر طیار می‌خواندند و چند روزی که در بیمارستان کوفه بستری بودند بعد از ترخیص تمام آن را قضا کردند.
ایشان یک‌بار به مناسبتی در جمع طلاب بحرینی خاطره‌ای از چهل سالکی خود بیان فرمودند:
زمانی با اتوبوس عازم سفر حج شدیم. اتوبوس در بیابان‌های عربستان راه را گم کرد و بعد از سرگردانی زیاد، با تمام‌شدن سوختش، خاموش شد.
همه از اتوبوس پیاده شدند و بعد از اتمام ذخیره آب و غذا مضطر شده بودند. عده‌ای به خداوند توسل کرده، گروهی دیگر به یاد خانه و زن و زندگی خود گریه می‌کردند.
در این لحظه به ذهنم رسید که با خواندن نماز جعفر طیار به امام زمان (عج) متوسل شوم.
سجاده‌ام را برداشتم و به جایی به‌دوراز مردم رفتم و به حضرت متوسل شدم.
در آخر نماز بودم که با سروصدای یکی از همراهان به خود آمدم. گفتم: «چه شده؟»، گفت: «همه داخل اتوبوس منتظر شمایند».
گفتم: «اتوبوس چطور روشن شد؟»
گفت: «بعد از رفتن تو سواری آمد و به ما آب‌ونان داد و با اشاره او اتوبوس روشن شد.
وی سپس با اشاره دست مسیر مکه را نشان داد و موقع رفتن گفت: «این سید را هم صدا بزنید و سلام مرا به او برسانید».
اتوبوس طبق مسیر مذکور آمد و به‌سلامت به مکه رسیدیم.
پی نوشت:
کتاب قصص و خواطر، صفحه ۱۴۹-۱۵۱
منبع:حوزه
